Its dark, so we shan’t be seen!

9.21.2005

getting so lost … so lonely.



بايد چيزي از جنس خفقان در گلويت حس كني


و بعد خيلي زود مي فهمي كه ديگر هيچ حرفي


هيچ حرفي


ارزش گفتن ندارد.


زندگي ام از جاده ي كلمات خارج شده


و به بيراه هاي سكوت مي رود


تنهايي بايد چيزي شبيه به همين باشد


چيزي شبيه به صداي بلند آوازي پر هياهو كه هر چه گوش هايت را تيز كني ديگر نمي شنوي اش.


:: posted by Pegah, 13:40

0 Comments:

Post a Comment